7 Mayıs 2008 Çarşamba

DOST OLABİLDİĞİM


Dostum... İçimi kapkara bulutlar kapladığında, başımı omzuna yaslayabileceğim
Onun içindeki kara bulutlar yüreğini kararttığında, başını omzuma yaslayabilecek…
Dostum... Bir bardak çayın... Veya bir fincan kahvenin içimi süresince, "gönül ne kahve ister, ne kahvehane" "gönül bir dost ister, kahve bahane..." diyen satırları hatırlayıp...

Hayatın minicik bir parçasını paylaşabildiğim…
Dostum... Bazen aynı "walkman”de bir şarkıyı, bir türküyü; bazen internetin sanal evreninde... Bir kaç satır fıkrayı, şiiri... Kokusunu alamasak bile, sanal bir gülü... paylaştığımız ….
İnsan olduğu için sevdiğim... ve beni insan olduğum için seven insandır…dostumdur…
Dost olabildiğim ve dostum olanlara

(alıntı)